تصاویر ، مضامین و مفاهیم مربوط به حباب در شعر بیدل دهلوی

سبک هندی نمونه ای از سرایش شعر در ادبیات فارسی است که از قرن نهم هجری به بعد به وجود آمد. این سبک تقریباً از قرن نهم تا سیزدهم هجری ادامه داشت. بیدل دهلوی یکی از سرآمد ترین شاعران اواخر این سبک به شمار می آید. از ویژگی های این سبک، تعبیرات و تشبیهات و کنایات ظریف و دقیق و باریک و ترکیبات و معانی پیچیده و دشوار را می توان نام برد. دراین پایان نامه، به بررسی لفظ حباب در دیوان بیدل دهلوی پرداخته می شود. با یک نگاه اجمالی به شعر شاعران قبل از بیدل، این نکته به خوبی روشن می شود که شاعران در شعرشان تا چه حد از این لفظ برای بیان مفاهیم ومضامین خود بهره برده اند. این عنصر در شعر بیدل دهلوی با بسامد بسیار بالایی به کار رفته است و این نشان دهنده علاقه و دلبستگی شاعر به این واژه می باشد. در این پایان نامه، ابتدا پیشینه ای از حباب در شعر شاعران قبل از بیدل ذکر شده است، سپس با توجه به بسامد کاربرد این لفظ در مضامین مختلف طبقه بندی گردیده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که بیدل وقتی حباب را در خصوص مضامین و مفاهیم عرفانی به کارمی برد، استفاده وی از حباب بالاتر است. از نمونه های پر بسامد این مضمون در شعر بیدل می توان به:خاموشی، ناپایداری، آیینه و کوتاهی عمر اشاره کرد.